SELF-DIAGNOSIS IN PSYCHOLOGY
خودبیمارانگاری روانی، یا به عبارتی دیگر، “سندرم بیمار بودن”، به حالتی اشاره دارد که فرد به طور مداوم خود را بیمار می‌داند و به دنبال نشانه‌های بیماری در خود است. این افراد معمولاً با مشکلات روانی یا جسمی کوچک هم مواجه می‌شوند، اما به شدت نگران سلامت خود هستند.
این وضعیت به طور معمول به دلایلی مانند تجربه‌های منفی گذشته، اضطراب یا حتی نگرانی از مرگ ناشی می‌شود. افراد خودبیمارانگار ممکن است به پزشکان متعددی مراجعه کنند، آزمایش‌های بی‌پایانی انجام دهند و در نهایت، هیچ نتیجه‌ای دریافت نکنند.
علائم و نشانه‌ها
این افراد ممکن است به نشانه‌های زیر دچار شوند:
- احساس درد یا ناراحتی در نقاط مختلف بدن
- نگرانی مداوم درباره بیماری‌های جدی
- چک کردن مکرر علائم بدنی
- عدم رضایت از درمان‌های پزشکی
عوامل مؤثر
چندین عامل می‌توانند در بروز خودبیمارانگاری نقش داشته باشند. از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تاریخچه خانوادگی از اختلالات روانی
- تجربیات شخصی از بیماری
- ویژگی‌های شخصیتی مانند کمال‌گرایی
درمان
درمان این حالت می‌تواند شامل مشاوره روانشناختی، درمان CBT و حتی دارو درمانی باشد. کار با یک روانشناس می‌تواند به شناسایی ریشه‌های این نگرانی‌ها کمک کند.
به طور خلاصه، خودبیمارانگاری یک وضعیت پیچیده و چالش‌برانگیز است که نیاز به توجه و درمان مناسب دارد. درک این حالت می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کند.
