نشانه‌گذاری فارسی
نشانه‌گذاری در زبان فارسی یکی از عناصر کلیدی در نوشتار است که به وضوح و دقت متن کمک می‌کند. در واقع، نشانه‌ها یا علائم نگارشی، نقش مهمی در انتقال درست معنا و احساسات نویسنده ایفا می‌کنند.
به‌طور کلی،
نشانه‌گذاری فارسی
شامل موارد زیر است:۱. نقطه (.)
نقطه در پایان جملات کامل استفاده می‌شود. همچنین، در جملات اختصاری نیز به کار می‌رود.
۲. ویرگول (،)
ویرگول برای جدا کردن اجزای مختلف جمله، به ویژه در لیست‌ها یا قبل از حروف عطف، کاربرد دارد. استفاده مناسب از ویرگول می‌تواند به خوانایی متن کمک کند.
۳. نقطه‌ویرگول (؛)
این علامت برای جداسازی جملات مستقل که به هم مرتبط‌اند، استفاده می‌شود. استفاده از نقطه‌ویرگول، به متن ساختار و نظم بیشتری می‌دهد.
۴. علامت سوال (?)
این علامت در انتهای جملات پرسشی قرار می‌گیرد و به وضوح نشان‌دهنده سوال بودن جمله است.
۵. علامت تعجب (!)
این علامت برای بیان احساسات قوی، مانند شگفتی یا هیجان، به کار می‌رود.
۶. کوتیشن یا گیومه (« »)
این علامت برای نقل‌قول یا بیان مستقیم کلام دیگران استفاده می‌شود.
۷. خط تیره (—)
خط تیره برای جدا کردن بخش‌ها یا جملات به کار می‌رود. همچنین، می‌تواند برای نشان دادن مکث در گفتار استفاده شود.
۸. پرانتز (())
پرانتز برای افزودن توضیحات اضافی یا اطلاعات فرعی به کار می‌رود.
نتیجه‌گیری
در مجموع،
