چیلرهای جذبی و تراکمی
چیلرها به عنوان سیستم‌های تبرید، برای خنک‌سازی و تهویه مطبوع در صنایع و ساختمان‌ها استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: چیلرهای جذبی و چیلرهای تراکمی.
چیلرهای جذبی
چیلرهای جذبی به طور عمده از انرژی حرارتی برای ایجاد برودت استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها معمولاً از یک منبع حرارتی مانند گاز طبیعی یا بخار آب برای تولید برودت بهره می‌برند.
در این نوع چیلر، آب به عنوان مایع تبرید و یک محلول جذب‌کننده (معمولاً لیتیم بروماید) استفاده می‌شود. در واقع، آب به محلول جذب‌کننده منتقل می‌شود و سپس با حرارت به بخار تبدیل می‌شود. این بخار بعداً در یک کندانسور خنک می‌شود و دوباره به حالت مایع برمی‌گردد.
چیلرهای تراکمی
از سوی دیگر، چیلرهای تراکمی با استفاده از یک کمپرسور مکانیکی کار می‌کنند. این کمپرسور گاز مبرد را فشرده می‌کند و به دما و فشار بالا می‌رساند. سپس این گاز به یک کندانسور منتقل می‌شود که در آن گاز به مایع تبدیل می‌شود.
بعد از آن، مایع مبرد به یک اواپراتور می‌رود، جایی که تبخیر می‌شود و فرآیند خنک‌سازی را آغاز می‌کند. در نهایت، گاز مبرد دوباره به کمپرسور بازمی‌گردد و چرخه تکرار می‌شود.
مقایسه و کارایی
چیلرهای جذبی معمولاً برای کاربردهای بزرگ و صنعتی مناسب‌ترند، در حالی که چیلرهای تراکمی معمولاً در ساختمان‌های اداری و مسکونی استفاده می‌شوند.
چیلرهای جذبی به دلیل نیاز به حرارت، معمولاً در مناطقی با دسترسی به منابع انرژی حرارتی ارزان‌تر کارآمدترند. از سوی دیگر، چیلرهای تراکمی به دلیل عملکرد سریع و کارایی در دماهای پایین‌تر، در بسیاری از کاربردهای تجاری محبوب هستند.
در نهایت، انتخاب بین
