DB در زبان ایتالیایی به معنای "database" یا پایگاه داده است. این اصطلاح به مجموعهای از دادهها اشاره دارد که بهصورت سازمانیافته و ساختاریافته ذخیره شدهاند. پایگاههای داده بهطور معمول برای مدیریت و دسترسی به اطلاعات استفاده میشوند.
پایگاههای داده معمولاً از جداول تشکیل شدهاند که هر جدول مجموعهای از رکوردها را شامل میشود. این رکوردها بهطور معمول دارای فیلدهایی هستند که اطلاعات مختلف را در بر میگیرند. برای مثال، یک پایگاه داده مربوط به مشتریان ممکن است شامل جداولی باشد که نام، آدرس، و شماره تلفن مشتریان را ذخیره میکند.
مدیریت پایگاههای داده معمولاً از طریق سیستمهای مدیریت پایگاه داده (DBMS) انجام میشود. این سیستمها ابزارهایی هستند که به کاربران اجازه میدهند تا بهراحتی دادهها را وارد، ویرایش، حذف و جستجو کنند. محبوبترین سیستمهای مدیریت پایگاه داده شامل MySQL، PostgreSQL، و Microsoft SQL Server هستند.
در دنیای مدرن، پایگاههای داده بهعنوان یکی از ارکان اصلی فناوری اطلاعات شناخته میشوند. اطلاعات موجود در پایگاههای داده میتواند برای تحلیلهای پیچیده، گزارشگیری، و تصمیمگیریهای استراتژیک مورد استفاده قرار گیرد. بهعلاوه، با گسترش فناوری کلانداده، پایگاههای داده به ابزاری حیاتی برای پردازش حجمهای عظیم اطلاعات تبدیل شدهاند.
در نتیجه، درک مفاهیم پایگاه داده و نحوه عملکرد آنها برای هر کسی که در حوزه فناوری اطلاعات فعالیت میکند، امری ضروری و حیاتی است.