آناتومی و فیزیولوژی قلب
قلب، عضوی حیاتی و مرکزی در سیستم گردش خون انسان است. این عضو در قفسه سینه قرار دارد و به اندازه یک مشت بزرگ است. قلب به‌طور عمده از بافت عضلانی به نام میوکارد تشکیل شده است. این بافت قادر به انقباض و انبساط است و در نتیجه خون را به تمام نقاط بدن پمپاژ می‌کند.
ساختار قلب
قلب دارای چهار حفره اصلی است: دو دهلیز و دو بطن. دهلیزها خون را از بدن و ریه‌ها دریافت می‌کنند. بطن‌ها، خون را به خارج از قلب می‌پمپاژ می‌کنند.
- دهلیز راست: خون کم‌اکسیژن را از بدن دریافت می‌کند.
- دهلیز چپ: خون غنی از اکسیژن را از ریه‌ها دریافت می‌کند.
- بطن راست: خون کم‌اکسیژن را به ریه‌ها می‌فرستد.
- بطن چپ: خون غنی از اکسیژن را به تمام بدن پمپاژ می‌کند.
فیزیولوژی قلب
فیزیولوژی قلب به نحوه عملکرد آن در چرخه‌های مختلف اشاره دارد. قلب به‌طور خودکار و هماهنگ می‌تپد. این تپش تحت کنترل سیستم الکتریکی خاصی به نام گره سینوسی (SA node) قرار دارد. این گره، سیگنال‌های الکتریکی را تولید می‌کند و به عضلات قلب ارسال می‌کند تا انقباضات لازم را ایجاد کند.
چرخه قلبی
چرخه قلبی شامل دو مرحله اصلی است: دیاستول و سیستول.
- دیاستول: در این مرحله، قلب در حال استراحت است و خون به داخل حفره‌ها وارد می‌شود.
- سیستول: در این مرحله، قلب به انقباض در می‌آید و خون را به خارج می‌پمپاژ می‌کند.
نتیجه‌گیری
در نهایت، قلب نه‌تنها یک پمپ مکانیکی است بلکه با تنظیم فشار خون و توزیع اکسیژن به بافت‌ها، نقش حیاتی در حفظ حیات انسان دارد. سلامت قلب، تأثیر مستقیم بر کیفیت زندگی دارد و بنابراین، مراقبت از آن بسیار مهم است.
