تحقیق آماده در مورد احیای بیماران غیرتروماتیک در فایل ورد

دانلود تحقیق آماده در مورد احیای بیماران غیرتروماتیک در قالب فایل ورد با قابلیت ویرایش

پژوهشگران عزیز وبسایت فایل سحرآمیز امروز برای شما یک مقاله آماده درباره احیای بیماران غیرتروماتیک برای دانلود قرار دادیم امیدواریم مورد رضایت شما عزیزان واقع شده باشد برای دیدن توضیحات بیشتر متن زیر را مطالعه فرمایید

جزییات به شرح زیر می باشد

• عنوان : احیای بیماران غیرتروماتیک
• فرمت فایل : ورد doc ) word )
• قابلیت اجرا با نسخه های آفیس : 2013 تا آخرین نسخه
• قابلیت ویرایش بعد دانلود : دارد
• امکان پرینت گرفتن : بدون هیچ گونه مشکل در چاپ
• تعداد صفحه : 24

قسمتی از متن انتخاب شده از داخل فایل ورد در مورد احیای بیماران غیرتروماتیک به صورت زیر است

بیماری‌های غیرتروماتیک، بیماری‌هایی هستند که ناشی از عواملی همچون عفونت‌ها، بیماری‌های ایمنی‌ای، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های متابولیکی و سایر عوامل غیرتروماتیکی هستند. این بیماری‌ها ممکن است به کمبود اکسیژن، تخریب سلولی، آسیب به بافت‌ها و عوارضی در سیستم عصبی و دیگر اعضا منجر شوند. احیای بیماران غیرتروماتیک می‌تواند شامل مجموعه‌ای از فعالیت‌های اورژانسی باشد که به منظور حفظ عملکرد قلبی و تنفسی بیمار درمان انجام می‌شود.

در ادامه به برخی از روش‌های احیای بیماران غیرتروماتیک پرداخته خواهد شد:

۱. احیای قلبی ریوی: این روش شامل فشار دادن قفسه سینه و تزریق هوای تنفسی به ریه‌های بیمار است. این روش در صورتی که بیمار دچار مسدودی در راه هوایی باشد موثر نیست.

۲. استفاده از دستگاه‌های تنفسی مصنوعی: این روش شامل استفاده از دستگاه‌های تنفسی مصنوعی برای تامین اکسیژن به بیمار است. در صورتی که بیمار تنفس خود را از دست داده باشد، این روش می‌تواند برای حفظ عملکرد تنفسی و زنده ماندن بیمار مفید باشد.

۳. تزریق داروها: تزریق داروهایی مانند ادرنالین و آتروپین می‌تواند به منظور افزایش ضربان قلب و بهبود عملکرد بیماران غیرتروماتیک استفاده شود.

۴. درمان عفونت‌های باکتریایی و ویروسی: درمان عفونت‌های باکتریایی و ویروسی می‌تواند به منظور بهبود عملکرد سیستم ایمنی بیمار و کاهش عوارض آن انجام شود.

۵. درمان بیماری‌های مزمن: درمان بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، بیماری‌های متابولیکی و بیماری‌های ایمنی‌ای می‌تواند به منظور بهبود عملکرد سیستم عصبی و حفظ سلامت بیمار انجام شود.

به طور خلاصه، احیای بیماران غیرتروماتیک شامل مجموعه‌ای از روش‌ها است که به منظور حفظ عملکرد قلبی و تنفسی بیمار درمان انجام می‌شود. درمان عفونت‌ها، استفاده از دستگاه‌های تنفسی مصنوعی، تزریق داروها و درمان بیماری‌های مزمن از جمله روش‌هایی هستند که می‌تواند در احیای بیماران غیرتروماتیک مفید باشد.

برای راحتی درک و نظم دادن به پروسه احیا مشابه ABC تروما اقدام می‌کنیم.

جدول 3-2 : محتویات سرم های در دستری
در حین احیا بایستی مراقبت از اختلالات الکترولیتی و ABG را نیز مد نظر داشته باشیم که در بخش مربوط توضیح داده شدند.
این سیر احیا و جایگزینی deficit یک پروسه مکانیکال خشک و غیرقابل انعطاف نیست. بلکه برعکس کاملاً پروسه‌ای قابل انعطاف است.
به‌طوری که براساس پاسخ به احیا با کمک زیر نظر داشتن علائم حیاتی،‌out put ادراری، CVP ، ABG و ... می‌توان در هر کجای سیر احیا که لازم باشد آن را کند کرد قطع کرد یا سرعت داد و یا دوباره شروع کرد.
این مراحل معادل همان مرحله C در تروماست تفاوت آن عدم وجود بحث control of external bleeding در مبحث بیماران غیرترومایی است.
مرحله D :
در این مرحله معادل D تروما (disability) را در بیماران اورژانسی غیرترومایی داریم در مرحله D تروما به GCS ، اختلالات نورولوژیک لترالیزه، شکستگی‌ها،‌دررفتگی‌ها،‌پارگی جدارشکم، expose شدن احشا، Brain expose و ... می‌پردازیم اما در بیماران غیرترومایی مهم‌ترین disability که بیماران را درگیر می‌کند درد است و حق نیز این است که با توجه به اینکه درد به‌عنوان علامت حیاتی پنجم مطرح است در این مرحله به آن رسیدگی شود.
اگر توجه کرده باشید هنوز ما به مرحله معایه بالینی و گرفتن شرح حال نرسیده‌ایم بسیاری بر این اعتقادند که تجویز مسکن می‌تواند معاینات ما را مختل کرده تشخیص و درمان را به مخاطره اندازد. این اعتقاد سالیان زیادی است که مورد قبول نیست بایستی توجه داشت که مسکن Symptom بیمار را تسکین می‌دهد و روی sign تاثیری ندارد لذا اختلالی در کار ما ایجاد نمی‌کند. مسکن‌هایی که در این مرحله می‌توان استفاده کرد به دو بخش مسکن‌های اپیوئیدی و مسکن‌های غیراپیوئیدی تقسیم می‌شوند.
مسکن‌های غیراپیوئیدی مثل استامینوفن ساده در فرم تزریقی، ‌انواع NSAIDها هستند که بی‌دردی مناسب و معادل ایپوئیدی‌ها داشته ولی عوارض ناخواسته آنان را نیز ندارند آنچه بایستی مد نظر داشت آن است که استامینوفن تزریقی در دوزهای در روز می‌توانند مسمومیت کبدی ایجاد کنند.
NSAID ها نیز دو گروه کلی دارند. مهارکننده‌های COX غیراختصاصی (سیکلواکسیژناز) که عوارض آن شامل اختلالات فعالیت پلاکتی، عوارض کلیوی به‌خصوص در افرادی که همزمان ACEI مصرف می‌کنند و عوارض گوارشی است در بیمارانی که جهت این عوارض در گروه پرخطر هستند یا باید از مسکن‌های دیگر گروه‌ها استفاده کنند و یا باید از مهارکننده‌های اختصاصی COX II استفاده نمایند.
مسکن‌های اپیوئیدی شامل مسکن‌های سنتی مثل مورفین، ‌کدئین، مپریدین، ‌متادون و ... تمام این‌ها اپیوم هستند که همگی دپرسیون تنفسی و مهارحرکات احشا را به همراه دارند. استفاده از مسکن‌های اپیوئیدی در بیماران مبتلا به علل شکم حاد هپاتوبیلیری و پانکراسی مانند کلانژیت، کله‌سیستیت و پانکراتیت و همچنین در عللی مثل مگاکولون توکسیک اسهال‌های عفونی و ... ممنوع است.
مسکن‌های معروف‌تر مثل فنتانیل و سوفنتانیل استفاده محدودی در اورژانس دارند و بیشتر در اطاق‌های عمل و ICU کاربرد دارند با تمام این تفاسیر امروزه توصیه تمام اساتید بالینی بر این است که بیماران حتی‌الامکان درد کمتری بکشند و به سرعت جهت تخفیف درد آنها اقدام شود.
مرحله بعدی در تروما با حرف اختصاری E به صورت exposure توضیح داده می‌شود که با هدف rapid sequence examination انجام می‌گیرد. این قضیه در بیماران غیرترومایی به Evaluation تغییر یافته است که شامل ارزیابی کلی بیمار و کسب حداقل اطلاعات در مورد مسائلی است که در مدیریت کوتاه‌مدت، روی بیمار موثر است و در کنار شرح حال بیمار اخذ می‌شود.
این مرحله شامل اخذ Present illness، Past medical history، Familial history، drug history و habitual history ، allergy می‌باشد.
در تمام مدتی که در حال گرفتن بخش ابتدایی شرح حال هستید بایستی به این مساله مهم توجه نمایید که بیماری که در حال گرفتن شرح حالش هستید ماهیتاً یک بیمار اورژانس است و بایستی آنقدر تمرین کرده و حرفه‌ای باشید تا بتوانید با کمترین سوالات و صرف کمترین میزان وقت به بهترین هدف برسید. این مساله کاملاً به میزان تبحر شما در اخذ شرح حال از بیماران اورژانسی بستگی دارد. همین تبحر است که باعث می‌شود سوالات شما دقیق،‌هدفمند و جهت‌دار باشد.
اخذ این شرح حال به‌طور کلی حدوداً پنج دقیقه بایستی وقت‌بگیرد و از طرفی شما بایستی بتوانید اصل مسائلی را که در مدیریت شما ارزشمند است از بیمار بپرسید.
بحث Review of system در بیماران اورژانسی جایگاه خاصی ندارد. بلکه فقط منعطف به ارگان‌هایی است که احتمال دخیل بودنشان در پروسه بیماری می‌رود.
مرحله بعد مشابه تروما است یعنی F معادل تعبیه کاتتر فولی و G معادل تعبیه گاستریک تیوب است. تعبیه کاتاتر فولی و سوند معده آن اندیکاسیون کلی که در بیماران مالتیپل تروما دارد در بیماران غیرترومایی ندارد. بلکه در بیماران غیرترومایی این دو کار با اندیکاسیون‌های خاص خود انجام می‌گیرد.
تعبیه سوند فولی و لوله معده در بیماران غیرترومایی کنترااندیکاسیون خاصی ندارد لذا کار ما از این جهت راحت‌تر است چرا که مثل بیماران ترومایی نیازی به بررسی‌ کنترااندیکاسیون‌های قبل از تعبیه NG یا فولی نداریم.
به‌عنوان یک اصل در جراحی معاینه بیمارانی که مثانه یا معده پر دارند قابل تکیه نبوده و بهتر است قبل از معاینه شکم این بیماران معده و مثانه خالی باشد به همین علت است که لوله معده و سوند فولی در صورت وجود اندیکاسیون در این مرحله بایستی تعبیه گردد.
اندیکاسیون‌های تعبین سوند فولی :
1-در تمامی بیماران غیرترومایی که نیازمند احیا جهت جایگزینی deficit هستند تعبیه سوند فولی جهت مانیتورینگ و زیرنظر گرفتن out put ادراری لازم است چرا که به‌عنوان آسان‌ترین راه کنترل روند احیاست.
حداقل حجم ادرار مورد قبول در احیای بیماران به صورت زیر است. cc/kg 2 در ساعت برای نوزادان. cc/kg 1 در ساعت برای بچه‌های بزرگ‌تر. cc/kg 5/0 در ساعت برای بالغین.
2-در هر بیماری که دچار ریتانسیون ادراری است تعبیه فولی در شرایط اورژانس اندیکاسیون دارد. معمولاً پاتولوژی‌های لگنی، دردهای شدید پری‌آنال،‌ مایع درمانی بیش از حد،‌ استفاده از داروهای سمپاتومیمتیک و ... از عللی هستند که می‌توانند بیمار را دچار ریتانسیون کنند.
3-در بیمارانی که دچار بیماری‌های قلبی- کلیوی و یا کبدی هستند داشتن out put ادراری لازم است لذا تعبیه سوند فولی ضروری است.
میزان عدد out put ادراری در بیماران کلیوی،‌ نارسایی قلبی و یا کبدی معیار مناسبی جهت احیا نیست اما دانستن آن برای کنترل وضعیت حجمی مناسب است. به‌عنوان مثال یک راه تجویز مایع نگهدارنده در بیماران نارسایی کلیوی با برونده پایین اضافه کردن میزان برونده ادراری و insensible loss تقریبی و جایگزینی آن است به‌عنوان مثال بیماریکه هر 6 ساعت cc50 ادرار دارد و kg60 وزن دارد.
حجم ادرار روزانهcc 200 = 4 × 50
دفع آب به همراه مدفوع روزانهcc 200
insensible loss cc600 = 60 × 10
که مجموعاً cc1000 روزانه می‌شود. در این بیمار می‌توان با خیال راحت مایع نگهدارند ه را حدوداً cc 350-330 هر 8 ساعت تجویز کرد.
نکته دیگر آنکه با اینکه out put ادراری در این بیماران قابل تکیه و قضاوت نیست اما تغییرات ناگهانی و فاحش در همین out put ادراری می‌تواندموید اتفاقی ناگهانی و خارج از کنترل شدن وضعیت بیمار باشد. به‌عنوان مثال بیمار نارسایی قلبی که دیورتیک مصرف می‌کند و حجم ادرار هر 6 ساعت مثلاً cc1000 دارد اگر ناگهان حجم ادرارش cc1500 یا cc 500 در 6 ساعت شد موید اتفاقی ناخواسته است که شما را ‌بایستی متوجه نماید.
اندیکاسیون‌های تعبین NGT :
1-در تمام بیمارانی که به هر علتی دچار کاهش سطح هشیاری هستند جهت پیشگیری از خطر اسپیراسیون بایستی NGT تعبیه گردد و معده تخلیه گردد.
نکته‌ای که باید تاکید داشت آن است که intubation و حتی تراکئوستومی بیماران را از تعبیه NGT معاف نکرده و جهت محافظت راه هوایی حتماً باید تعبیه گردد.
2-در تمام بیمارانی که به هر علتی نیاز به GI rest کامل دارند مثل پانکراتیت، خونریزی گوارشی و ...
3-در تمام بیمارانی که استفراغ‌های مکرر دارند NGT بایستی تعبیه گردد. مثل GOO، انسداد روده کوچک و ...
4-در تمام موارد پریتونیت که کاندید عمل جراحی هستند.
5-در تمام بیمارانی که آخرین وعده غذایی را طی چند ساعت گذشته مصرف کرده‌اند و درحال حاضر نیاز به عمل جراحی دارند.
مرحله بعد معادل مرحله H یا history در بیماران ترومایی است. در بیماران غیرترومایی همان‌طور که گفته شد مرحله اول شرح حال از بیمار اخذ شده و در این مرحله پس از تعبیه NG یا فولی بیمار تحت معاینه بالینی دقیق قرار می‌گیرد.
مرحله آخر نیز معادل imaging I در تروماست که در بیماران غیرترومایی بسته به نوع بیماری و شرایط بالینی با کمک از امکانات آزمایشگاهی و پاراکلینیک اقدام به مدیریت بیمار می‌نماییم.

و ...برای مطالعه کامل فایل را دانلود فرمایید.