آناتومی و فیزیولوژی قلب
قلب، این عضو حیاتی، به عنوان پمپی عمل می‌کند که خون را به تمامی نقاط بدن می‌رساند. ساختار آن شامل چهار حفره اصلی است: دو دهلیز و دو بطن. دهلیزها خون را از بدن و ریه‌ها دریافت می‌کنند، در حالی که بطن‌ها خون را به سمت ریه‌ها و سایر اعضای بدن پمپاژ می‌کنند. دیواره قلب از سه لایه اصلی تشکیل شده است: اپی‌کاردیوم، میوکارد و اندوکاردیوم. میوکارد، که لایه عضلانی قلب است، نقش حیاتی در انقباض و انبساط قلب ایفا می‌کند.
عملکرد قلب به وسیله یک سیستم الکتریکی خاص تنظیم می‌شود. این سیستم شامل گره سینوسی (SA Node) است که به عنوان ضربان‌ساز طبیعی عمل می‌کند. این گره به طور منظم سیگنال‌هایی ارسال می‌کند که باعث انقباض عضلات قلب می‌شود. پس از آن، سیگنال‌ها به گره AV (Atrioventricular Node) منتقل می‌شوند که انقباض بطن‌ها را کنترل می‌کند.
خون به دو شکل اساسی در قلب جریان می‌یابد: خون غنی از اکسیژن و خون فقیر از اکسیژن. خون غنی از اکسیژن از ریه‌ها وارد دهلیز چپ می‌شود و سپس به بطن چپ می‌ریزد. از آنجا، خون به سمت بدن پمپاژ می‌شود. در عوض، خون فقیر از اکسیژن از بدن به دهلیز راست و سپس به بطن راست می‌آید تا به ریه‌ها ارسال شود.
به طور کلی، قلب با هماهنگی دقیق بین ساختار و عملکرد خود، به حفظ جریان خون و تأمین اکسیژن و مواد مغذی برای بدن کمک می‌کند. این کارکرد به سلامت عمومی بدن بسیار وابسته است و اختلال در آن می‌تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد.
