اصطلاحات رایج پرستاری در بیمارستان
پرستاری یکی از حرفه‌های مهم در نظام بهداشت و درمان است که شامل مجموعه‌ای از اصطلاحات تخصصی می‌شود. این اصطلاحات به پرستاران کمک می‌کند تا بهتر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و همچنین به ارائه خدمات بهداشتی با کیفیت‌تر کمک می‌کند.
۱. ارزیابی (Assessment)
این مرحله شامل جمع‌آوری اطلاعات مربوط به وضعیت بیمار است. پرستاران با استفاده از روش‌های مختلف نظیر مصاحبه، معاینه فیزیکی و بررسی تاریخچه پزشکی، نیازهای بیمار را شناسایی می‌کنند.
۲. برنامه‌ریزی (Planning)
پس از ارزیابی، پرستار باید یک برنامه درمانی مشخص برای بیمار تدوین کند. در این مرحله، اهداف قابل اندازه‌گیری تعیین می‌شود و مداخلات درمانی مشخص می‌شود.
۳. مداخله (Intervention)
این مرحله شامل اجرای برنامه‌های درمانی است. پرستاران داروها را تجویز می‌کنند، درمان‌های خاص را انجام می‌دهند و به بیماران آموزش‌های لازم را می‌دهند.
۴. ارزیابی مجدد (Reassessment)
پس از اجرای مداخلات، پرستاران باید وضعیت بیمار را مجدداً ارزیابی کنند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا تعیین کنند آیا اهداف درمانی تحقق یافته است یا خیر.
۵. مستندسازی (Documentation)
ثبت اطلاعات مربوط به بیمار و اقدامات انجام‌شده، از دیگر وظایف پرستاران است. این مستندات می‌توانند شامل یادداشت‌های بالینی، نتایج آزمایش‌ها و گزارش‌های روزانه باشند.
۶. ارتباط (Communication)
پرستاران باید با بیماران، پزشکان و سایر اعضای تیم درمانی به خوبی ارتباط برقرار کنند. این ارتباطات برای تضمین کیفیت مراقبت و بهبود نتایج درمانی ضروری است.
۷. مراقبت از بیمار (Patient Care)
به طور کلی، مراقبت از بیمار شامل تمامی اقداماتی است که به بهبود وضعیت جسمانی و روانی بیمار کمک می‌کند. این مسأله شامل ایجاد محیطی امن و حمایتگر نیز می‌باشد.
با توجه به این اصطلاحات، پرستاران می‌توانند در ارائه خدمات بهداشتی به بیماران خود به نحو احسن عمل کنند. این اصطلاحات نه تنها در محیط بیمارستان بلکه در تمامی حوزه‌های مراقبت از سلامت کاربرد دارند.
