بتن، به عنوان یکی از مهم‌ترین مصالح ساختمانی، دارای انواع مختلفی است که هر کدام کاربردهای خاص خود را دارند. در اینجا به بررسی انواع بتن و کاربردهای آن خواهیم پرداخت.
BETON ORDINARY
بتن معمولی، نوعی بتن است که از سیمان، آب، شن و ماسه تشکیل شده است. این نوع بتن به دلیل هزینه پایین و سهولت در دسترسی، در سازه‌های عمومی مانند پیاده‌روها و ساختمان‌های مسکونی استفاده می‌شود.
BETON REINFORCED
بتن مسلح، با افزودن میلگرد یا الیاف به بتن معمولی تقویت می‌شود. این نوع بتن برای تحمل بارهای بیشتر و افزایش مقاومت در برابر تنش‌های مکانیکی مناسب است. معمولاً در ساختمان‌های بلند و پل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
BETON PRECAST
بتن پیش‌ساخته، در کارخانه تولید می‌شود و سپس به محل پروژه منتقل می‌شود. این نوع بتن به سرعت نصب می‌شود و کیفیت بالاتری دارد. از آن در ساخت دیوارهای پیش‌ساخته، پل‌ها و سازه‌های پیچیده استفاده می‌شود.
BETON SELF-COMPACTING
بتن خودتراکم، به دلیل خاصیت جریان‌پذیری بالا، بدون نیاز به لرزش یا فشرده‌سازی به داخل قالب‌ها می‌ریزد. این نوع بتن برای سازه‌هایی با شکل‌های پیچیده و جاهای غیرقابل دسترس مناسب است.
BETON LIGHTWEIGHT
بتن سبک، با استفاده از متریال‌های سبک‌تر مانند پرلیت یا فوم تولید می‌شود. این نوع بتن دارای وزن کمی است و برای ساخت سازه‌های سبک و عایق‌کاری حرارتی مناسب است.
BETON HIGH-STRENGTH
بتن با مقاومت بالا، دارای نسبت سیمان به آب کمتر و دانه‌های ریزتر است. این نوع بتن برای ساختمان‌های متراکم و سازه‌های تحت بارهای سنگین کاربرد دارد.
BETON POLYMER
بتن پلیمری، با افزودن مواد پلیمری به بتن معمولی به دست می‌آید. این نوع بتن دارای مقاومت شیمیایی بالاتر و عمر بیشتری است. معمولاً در صنایع شیمیایی و محیط‌های مرطوب استفاده می‌شود.
در نهایت، انتخاب نوع بتن مناسب به کاربرد، شرایط محیطی و نیازهای سازه بستگی دارد. با توجه به پیشرفت‌های روزافزون در تکنولوژی بتن، انواع جدیدی نیز به بازار معرفی می‌شوند که می‌توانند کارایی و عمر مفید سازه‌ها را بهبود بخشند.
