تاریخچه عکاسی
عکاسی، هنر و علم ثبت تصاویر، قدمت طولانی و جذابی دارد که به اواسط قرن نوزدهم برمی‌گردد. این فرایند، از ایده‌های ابتدایی تا تکنولوژی‌های پیشرفته و دیجیتال امروزی، تحولات زیادی را تجربه کرده است.
در آغاز، در قرن ۱۱ میلادی، دانشمندان اسلامی مانند ابن هیثم (Alhazen) در مورد اصول نور و تصویرسازی تحقیق کردند. اما عکاسی به‌طور رسمی با اختراع دوربین تاریکخانه‌ای (Camera Obscura) در قرن ۱۶ آغاز شد. این دستگاه، تصاویری معکوس از دنیای بیرون را روی سطوح مختلف ترسیم می‌کرد.
اختراع عکاسی واقعی به قرن نوزدهم مربوط می‌شود. در سال ۱۸۲۶، نیکولاس نیپس (Nicéphore Niépce) اولین تصویر دائمی را با استفاده از مواد شیمیایی ثبت کرد. این عکس که "نمایی از یک پنجره" نامیده می‌شود، به‌مدت هشت ساعت در معرض نور خورشید قرار داشت.
به دنبال آن، در سال ۱۸۳۹، لوئی داگر (Louis Daguerre) فرایند داگرئوتیپ را معرفی کرد که انقلابی در عکاسی محسوب می‌شد. این فرایند، تصاویری با جزئیات بسیار بالا و کیفیت بسیار خوب تولید می‌کرد. گرچه این روش محدود به استفاده از فلزات و مواد شیمیایی خاص بود.
توسعه عکاسی ادامه یافت و با اختراع فیلم و دوربین‌های قابل حمل در اوایل قرن بیستم، عکاسی به یک هنر عمومی تبدیل شد. شرکت‌هایی مانند کداک (Kodak) دوربین‌های عکاسی ساده‌ای تولید کردند که به همه امکان عکاسی را می‌داد.
امروزه، عکاسی دیجیتال و تکنولوژی‌های پیشرفته مانند دوربین‌های DSLR و گوشی‌های هوشمند، این هنر را به سطوح جدیدی رسانده‌اند. عکاسی، اکنون نه تنها یک روش ثبت لحظات، بلکه ابزاری برای بیان احساسات و روایت داستان‌هاست.
در نهایت،
