INTRODUCTION TO SCHEMA THERAPY MODEL
طرحواره درمانی، رویکردی نوین در روان‌درمانی است که به بررسی و تغییر طرحواره‌های منفی و ناکارآمد پرداخته و به افراد کمک می‌کند تا با مشکلات عاطفی و رفتاری خود بهتر کنار بیایند. این مدل، به ویژه برای افرادی که با اختلالات شخصیت، افسردگی و اضطراب مواجه هستند، مؤثر است.
SCHEMA THERAPY FRAMEWORK
طرحواره‌ها، الگوهای عمیق و پایدار از افکار، احساسات و رفتارها هستند که در کودکی شکل می‌گیرند. این الگوها می‌توانند به‌صورت مثبت یا منفی باشند. در طرحواره درمانی، هدف این است که فرد بتواند طرحواره‌های مخرب را شناسایی و آن‌ها را تغییر دهد.
در این مدل، درمانگر و مراجع به‌طور مشترک به شناسایی طرحواره‌های منفی پرداخته و سپس راهکارهایی برای تغییر آن‌ها ارائه می‌دهند.
KEY COMPONENTS OF SCHEMA THERAPY
- شناسایی طرحواره‌ها: در ابتدا، افراد باید طرحواره‌های خود را شناسایی کنند. این کار معمولاً از طریق مصاحبه، پرسشنامه و فعالیت‌های خودآگاهی انجام می‌شود.
- تجربه عاطفی: درمانگران از تکنیک‌های مختلف برای ایجاد تجربه‌های عاطفی جدید استفاده می‌کنند. این تجربیات به افراد کمک می‌کند تا احساسات و خاطرات قدیمی را مورد بررسی و بازنگری قرار دهند.
- تغییر شناختی: این مرحله شامل تغییر الگوهای فکری منفی و ناکارآمد است. افراد یاد می‌گیرند که چگونه افکارشان را به چالش بکشند و به جای آن‌ها افکار مثبت‌تری را جایگزین کنند.
- تغییر رفتاری: در نهایت، افراد باید رفتارهای جدیدی را یاد بگیرند و تمرین کنند. این رفتارها به‌تدریج جایگزین رفتارهای قدیمی و ناکارآمد می‌شوند.
در نهایت، طرحواره درمانی نه‌تنها به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک می‌کند بلکه آن‌ها را قادر می‌سازد که روابط سالم‌تری برقرار کنند و احساس رضایت بیشتری از زندگی داشته باشند.
