شکافت هسته‌ای اورانیوم
شکافت هسته‌ای فرایندی است که در آن هسته‌های سنگین‌تر به هسته‌های سبک‌تر تقسیم می‌شوند، در این فرایند انرژی عظیمی آزاد می‌شود. اورانیوم به عنوان یکی از اصلی‌ترین مواد اولیه در این پروسه شناخته می‌شود.
در ابتدا، اورانیوم طبیعی شامل دو ایزوتوپ اصلی به نام‌های اورانیوم-238 و اورانیوم-235 است. از این دو، اورانیوم-235 تنها ایزوتوپی است که به راحتی می‌تواند شکافته شود. این ایزوتوپ تنها حدود
- 7 درصد از کل اورانیوم طبیعی را تشکیل می‌دهد. بنابراین، برای استفاده در راکتورهای هسته‌ای، اورانیوم معمولاً غنی‌سازی می‌شود تا درصد اورانیوم-235 افزایش یابد.
فرایند شکافت به این شکل است که هسته‌ی اورانیوم-235 با جذب نوترون، ناپایدار شده و به هسته‌های جدیدی تقسیم می‌شود. این تقسیم معمولاً به دو یا سه هسته‌ی جدید و برخی نوترون‌های اضافی منجر می‌شود. این نوترون‌ها می‌توانند هسته‌های دیگر اورانیوم را نیز شکافته و یک زنجیره‌ی واکنشی ایجاد کنند.
به طور کلی، انرژی آزاد شده در این فرایند به صورت گرما است که می‌تواند برای تولید بخار و در نهایت برق استفاده شود. در راکتورهای هسته‌ای، این گرما به آب تبدیل می‌شود و بخار تولید شده، توربین‌ها را به حرکت در می‌آورد.
به علاوه،
شکافت هسته‌ای اورانیوم
پیامدهای محیطی و اجتماعی قابل توجهی به همراه دارد. از یک سو، انرژی هسته‌ای می‌تواند به عنوان یک منبع پاک و کارآمد انرژی در نظر گرفته شود، اما از سوی دیگر، مدیریت ضایعات هسته‌ای و خطرات ناشی از حوادث هسته‌ای نیز از چالش‌های بزرگ این فناوری به شمار می‌روند.به طور خلاصه،
