صورت‌های فلکی
صورت‌های فلکی
، یا همان گروه‌های ستاره‌ای، به مجموعه‌ای از ستاره‌ها اطلاق می‌شود که به‌صورت خاصی در آسمان قرار گرفته‌اند و به‌وسیله انسان‌ها به‌عنوان اشکال یا الگوهایی شناخته می‌شوند. این الگوها به‌طور سنتی در فرهنگ‌های مختلف، برای هدایت و راه‌یابی، همچنین روایت داستان‌ها و افسانه‌ها استفاده شده‌اند.تاریخچه
صورت‌های فلکی
دارای تاریخی بسیار طولانی هستند. در دوران باستان، انسان‌ها با توجه به موقعیت ستاره‌ها، اشکالی را در آسمان تصور کردند. برای مثال، یونانی‌ها و رومی‌ها کارهای بسیاری در شناسایی و نام‌گذاری این صورت‌ها انجام دادند.صورت‌های فلکی
برجسته‌ای همچون "شیر" (لئون) و "شکارچی" (اورنوس) هنوز هم در جغرافیای نجومی ما وجود دارند.تقسیم‌بندی
صورت‌های فلکی
به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:۱.
صورت‌های فلکی
زودیاک: این صورت‌ها شامل دوازده نماد هستند که در مسیر خورشید قرار می‌گیرند و به‌طور معمول با نشانه‌های زودیاک مرتبط هستند. این دوازده صورت شامل "بره"، "گوساله"، "دوگانه"، "خرچنگ"، "شیر"، "خاکی"، "کماندار"، "مهره"، "ماهی‌ها" و غیره است.۲.
صورت‌های فلکی
غیر زودیاک: این صورت‌ها به‌طور کلی در آسمان گسترده‌تر هستند و شامل اشکال مختلفی می‌شوند، از جمله "شیر" (لئون)، "شکارچی" (اورنوس)، "شیرماهی" (پیسس) و "عقاب" (اگلیوس).نقش علمی
صورت‌های فلکی
نه تنها جنبه‌های فرهنگی و تاریخی دارند، بلکه نقش مهمی در علم نجوم ایفا می‌کنند. نجوم‌دانان با استفاده از این صورت‌ها، می‌توانند موقعیت ستاره‌ها و سیارات را بهتر شناسایی کرده و اطلاعاتی دربارهٔ حرکت آن‌ها استخراج کنند.در نهایت،
