فَعَل ماضی التزامی
فعل ماضی التزامی، یکی از انواع فعل‌ها در زبان فارسی است که به بیان وقوع یک عمل در گذشته و به نوعی تعهد یا الزام در انجام آن اشاره دارد. این فعل در ساختارهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد و به نوعی می‌تواند نشان‌دهنده‌ی خواسته یا انتظار فردی از دیگری باشد.
به‌طورکلی، فعل ماضی التزامی دارای ویژگی‌های خاصی است:
۱. ساختار: فعل ماضی التزامی معمولاً با استفاده از فعل "باید" یا "می‌بایست" همراه می‌شود. مثلاً: "او باید درسش را می‌خواند."
۲. استفاده: این نوع فعل در جملاتی به کار می‌رود که بیانگر الزامات یا توقعات هستند. مثلاً: "شما می‌بایست به موقع برسید."
۳. معنی: فعل ماضی التزامی به نوعی بر انجام عمل در گذشته تأکید دارد و نشان‌دهنده‌ی این است که انجام آن عمل در آن زمان الزامی بوده است.
۴. زمان: این فعل به زمان گذشته اشاره دارد و معمولاً به وقایعی مربوط می‌شود که در گذشته انجام شده‌اند.
۵. تفاوت با سایر افعال: این نوع فعل به لحاظ معنایی با افعال دیگر مانند فعل ماضی ساده متفاوت است، چراکه ماضی ساده فقط به وقوع عمل در گذشته اشاره دارد و الزامی در آن وجود ندارد.
در نهایت، فعل ماضی التزامی از جمله ابزارهای مهم برای بیان الزامات و انتظارات در زبان فارسی است و در مکالمات روزمره و نوشتار رسمی به‌وفور استفاده می‌شود.
