فهرست شاعران فارسی زبان
شعر فارسی، که دارای تاریخچه‌ای غنی و طولانی است، شامل شاعران بسیاری می‌شود که هر کدام سبک و ویژگی‌های خاص خود را دارند. از دوره‌های مختلف تاریخی، آثار این شاعران همچنان در ادبیات جهانی تأثیرگذار است.
شاعران کلاسیک
شاعران کلاسیک فارسی، شامل نام‌های بزرگی چون فردوسی، حافظ، سعدی و مولانا می‌شوند.
فردوسی، شاعر حماسه‌سرای ایرانی، اثر مشهورش «شاهنامه» را در قرن دهم میلادی نوشت. این اثر روایت‌گر تاریخ ایران از آغاز تا پایان ساسانیان است.
حافظ، شاعر عاشقانه‌سرای قرن چهاردهم میلادی، با غزلیاتش در زمینه عشق و عرفان شناخته می‌شود. شعرهای او، به خصوص «دیوان حافظ»، هنوز هم در فرهنگ ایرانی محبوب است.
سعدی نیز با آثارش چون «گلستان» و «بوستان» به عنوان یکی از بزرگترین شاعران نثر و نظم شناخته می‌شود. او در قرن سیزدهم میلادی زندگی می‌کرد.
مولانا جلال‌الدین رومی، شاعر صوفی و عارف، با شعرهایش در «مثنوی» و «دیوان شمس» به عشق و عرفان پرداخته است. آثار او به زبان‌های مختلف ترجمه شده و در سراسر جهان شناخته شده است.
شاعران معاصر
در دوره معاصر، شاعران زیادی ظهور کردند که هر کدام به نحوی بر ادبیات فارسی تأثیر گذاشتند.
نیما یوشیج به عنوان بنیان‌گذار شعر نو فارسی شناخته می‌شود. او با شکستن قالب‌های سنتی، ابعاد جدیدی به شعر فارسی افزود.
احمد شاملو و سهراب سپهری از دیگر شاعران معاصر هستند که با سبک‌های خاص خود، به شعر فارسی روح تازه‌ای بخشیدند.
شعر سپهری، به دلیل تصویرسازی‌های زیبا و فلسفی‌اش، به شدت مورد توجه قرار گرفت.
نتیجه‌گیری
به طور کلی، شاعران فارسی زبان با آثارشان تاریخ و فرهنگ ایران را شکل داده‌اند. این شاعران نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان شناخته شده‌اند و آثارشان همچنان خوانده و تحلیل می‌شود.
ادبیات فارسی، با این شاعران، همواره زنده و پویا باقی مانده است.
