فیزیولوژی قلب
قلب، عضوی حیاتی و مرکزی در سیستم گردش خون است. این اندام در واقع یک پمپ عضلانی است که خون را به سراسر بدن می‌فرستد. قلب از چهار حفره تشکیل شده است: دو دهلیز و دو بطن.
هر ضربان قلب به دو مرحله تقسیم می‌شود: انقباض (سیستول) و انبساط (دیستول). در مرحله سیستول، بطن‌ها منقبض می‌شوند و خون را به شریان‌ها می‌رانند. در حالی که در مرحله دیستول، قلب به آرامش می‌رسد و خون از دهلیزها به بطن‌ها وارد می‌شود.
قلب همچنین به سیستم الکتریکی خاصی مجهز است که فعالیت‌های خود را کنترل می‌کند. گره سینوسی، که به عنوان ضربان‌ساز طبیعی قلب شناخته می‌شود، سیگنال‌های الکتریکی تولید می‌کند. این سیگنال‌ها به سایر بخش‌های قلب منتقل می‌شوند و انقباضات منظم و هماهنگ را ایجاد می‌کنند.
فیزیولوژی ریه
ریه‌ها، اندام‌هایی ضروری برای تبادل گازها در بدن هستند. آن‌ها در قفسه سینه قرار دارند و به دو بخش اصلی تقسیم می‌شوند: ریه چپ و ریه راست.
عملکرد اصلی ریه‌ها، انتقال اکسیژن به خون و حذف دی‌اکسید کربن از آن است. این فرآیند در کیسه‌های هوایی کوچک به نام آلوئول‌ها انجام می‌شود. در هنگام دم، دیافراگم و عضلات بین دنده‌ای منقبض می‌شوند و حجم قفسه سینه را افزایش می‌دهند. در نتیجه، فشار در ریه‌ها کاهش می‌یابد و هوا به داخل ریه‌ها وارد می‌شود.
در مرحله بازدم، عضلات شل می‌شوند و حجم قفسه سینه کاهش می‌یابد. این باعث افزایش فشار در ریه‌ها و خروج هوا از آن‌ها می‌شود.
تعامل قلب و ریه
تعامل بین قلب و ریه‌ها بسیار حیاتی است. خون اکسیژن‌دار از ریه‌ها به قلب می‌رسد و سپس به سایر نقاط بدن فرستاده می‌شود. خون دی‌اکسیدکربن‌دار نیز به ریه‌ها بازمی‌گردد تا دی‌اکسید کربن از آن خارج شود.
در نهایت، هرگونه اختلال در عملکرد این دو عضو می‌تواند به مشکلات جدی در سلامت منجر شود. به همین دلیل شناخت فیزیولوژی قلب و ریه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
