معماری مدرن متاخر
معماری مدرن متاخر
به دوره‌ای اشاره دارد که از دهه ۱۹۶۰ تا اوایل دهه ۲۰۰۰ را در بر می‌گیرد. در این دوره، معماران با استفاده از تکنولوژی‌های نوین و مصالح جدید، به طراحی ساختمان‌هایی پرداخته‌اند که نه تنها زیبا، بلکه کارا و متناسب با نیازهای روز جامعه نیز باشند.تغییرات عمده در این دوره شامل تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است. به عنوان مثال، افزایش جمعیت و نیاز به مسکن، معماران را به سمت طراحی فضاهای چندمنظوره و کارآمد سوق داده است. این فضاها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که پاسخگوی نیازهای مختلف کاربران باشند.
از سوی دیگر، استفاده از فناوری‌های نوین مانند مصالح پیشرفته و سیستم‌های هوشمند، به معماران این امکان را می‌دهد که طرح‌های خلاقانه‌تری ارائه دهند. به عنوان مثال، استفاده از شیشه‌های بزرگ و نماهای باز، باعث می‌شود فضاهای داخلی با نور طبیعی پر شوند و ارتباط بیشتری با محیط خارج داشته باشند.
موضوع دیگری که در
معماری مدرن متاخر
اهمیت دارد، پایداری است. معماران به تدریج به سمت طراحی ساختمان‌هایی با مصرف انرژی پایین و استفاده از منابع تجدیدپذیر حرکت کرده‌اند. این رویکرد نه تنها به حفظ محیط زیست کمک می‌کند، بلکه هزینه‌های نگهداری را نیز کاهش می‌دهد.در نهایت،
