یادگیری مشاهده‌ای
یادگیری مشاهده‌ای
، یکی از روش‌های قدرتمند یادگیری است که در آن فرد از طریق مشاهده رفتارها، اعمال و نتایج آن‌ها، به یادگیری می‌پردازد. این نوع یادگیری عمدتاً در محیط‌های اجتماعی و آموزشی رخ می‌دهد و به‌ویژه در دوران کودکی نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند.تئوری BANDURA
آلبرت بندورا، روانشناس معروف، در دهه ۱۹۶۰ تئوری
یادگیری مشاهده‌ای
را معرفی کرد. او به این نتیجه رسید که افراد می‌توانند با مشاهده دیگران یاد بگیرند، بدون اینکه خودشان مستقیماً تجربه‌ای داشته باشند. این فرآیند شامل چهار مرحله اصلی است: توجه، حفظ، تولید و انگیزش.توجه: در این مرحله، فرد باید به رفتار مدل توجه کند. اگر رفتار جذاب و جالب باشد، احتمال یادگیری بیشتر می‌شود.
حفظ: در این مرحله، فرد باید اطلاعات را در ذهن خود حفظ کند تا بتواند در آینده از آن استفاده کند.
تولید: فرد باید بتواند رفتارهای مشاهده شده را بازتولید کند. این شامل تمرین و تکرار است.
انگیزش: در نهایت، انگیزه برای یادگیری و انجام رفتارها بسیار مهم است. این انگیزه می‌تواند از طریق پاداش‌ها یا مشاهده نتایج مثبت رفتار دیگران به وجود آید.
کاربردها و مزایا
یادگیری مشاهده‌ای
در بسیاری از حوزه‌ها کاربرد دارد. به‌طور مثال، در آموزش، مربیان می‌توانند با نشان دادن نحوه انجام یک فعالیت، به دانش‌آموزان کمک کنند تا سریع‌تر یاد بگیرند. همچنین، این روش در یادگیری مهارت‌های اجتماعی و حل مسئله نیز مؤثر است.به علاوه،
