تحقیق آماده در مورد احیای بیماران غیرتروماتیك در فایل ورد

دانلود تحقیق آماده در مورد احیای بیماران غیرتروماتیك در قالب فایل ورد با قابلیت ویرایش

پژوهشگران عزیز وبسایت فایل سحرآمیز امروز برای شما یک مقاله آماده درباره احیای بیماران غیرتروماتیك برای دانلود قرار دادیم امیدواریم مورد رضایت شما عزیزان واقع شده باشد برای دیدن توضیحات بیشتر متن زیر را مطالعه فرمایید

جزییات به شرح زیر می باشد

• عنوان : احیای بیماران غیرتروماتیك
• فرمت فایل : ورد doc ) word )
• قابلیت اجرا با نسخه های آفیس : 2013 تا آخرین نسخه
• قابلیت ویرایش بعد دانلود : دارد
• امکان پرینت گرفتن : بدون هیچ گونه مشکل در چاپ
• تعداد صفحه : 24

قسمتی از متن انتخاب شده از داخل فایل ورد در مورد احیای بیماران غیرتروماتیك به صورت زیر است

بیماری‌های غیرتروماتیک، بیماری‌هایی هستند که ناشی از عواملی همچون عفونت‌ها، بیماری‌های ایمنی‌ای، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های متابولیکی و سایر عوامل غیرتروماتیکی هستند. این بیماری‌ها ممکن است به کمبود اکسیژن، تخریب سلولی، آسیب به بافت‌ها و عوارضی در سیستم عصبی و دیگر اعضا منجر شوند. احیای بیماران غیرتروماتیک می‌تواند شامل مجموعه‌ای از فعالیت‌های اورژانسی باشد که به منظور حفظ عملکرد قلبی و تنفسی بیمار درمان انجام می‌شود.

در ادامه به برخی از روش‌های احیای بیماران غیرتروماتیک پرداخته خواهد شد:

۱. احیای قلبی ریوی: این روش شامل فشار دادن قفسه سینه و تزریق هوای تنفسی به ریه‌های بیمار است. این روش در صورتی که بیمار دچار مسدودی در راه هوایی باشد موثر نیست.

۲. استفاده از دستگاه‌های تنفسی مصنوعی: این روش شامل استفاده از دستگاه‌های تنفسی مصنوعی برای تامین اکسیژن به بیمار است. در صورتی که بیمار تنفس خود را از دست داده باشد، این روش می‌تواند برای حفظ عملکرد تنفسی و زنده ماندن بیمار مفید باشد.

۳. تزریق داروها: تزریق داروهایی مانند ادرنالین و آتروپین می‌تواند به منظور افزایش ضربان قلب و بهبود عملکرد بیماران غیرتروماتیک استفاده شود.

۴. درمان عفونت‌های باکتریایی و ویروسی: درمان عفونت‌های باکتریایی و ویروسی می‌تواند به منظور بهبود عملکرد سیستم ایمنی بیمار و کاهش عوارض آن انجام شود.

۵. درمان بیماری‌های مزمن: درمان بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، بیماری‌های متابولیکی و بیماری‌های ایمنی‌ای می‌تواند به منظور بهبود عملکرد سیستم عصبی و حفظ سلامت بیمار انجام شود.

به طور خلاصه، احیای بیماران غیرتروماتیک شامل مجموعه‌ای از روش‌ها است که به منظور حفظ عملکرد قلبی و تنفسی بیمار درمان انجام می‌شود. درمان عفونت‌ها، استفاده از دستگاه‌های تنفسی مصنوعی، تزریق داروها و درمان بیماری‌های مزمن از جمله روش‌هایی هستند که می‌تواند در احیای بیماران غیرتروماتیک مفید باشد.

برای راحتی درك و نظم دادن به پروسه احیا مشابه ABC تروما اقدام می‌كنیم.

جدول 3-2 : محتویات سرم های در دستری
در حین احیا بایستی مراقبت از اختلالات الكترولیتی و ABG را نیز مد نظر داشته باشیم كه در بخش مربوط توضیح داده شدند.
این سیر احیا و جایگزینی deficit یك پروسه مكانیكال خشك و غیرقابل انعطاف نیست. بلكه برعكس كاملاً پروسه‌ای قابل انعطاف است.
به‌طوری كه براساس پاسخ به احیا با كمك زیر نظر داشتن علائم حیاتی،‌out put ادراری، CVP ، ABG و ... می‌توان در هر كجای سیر احیا كه لازم باشد آن را كند كرد قطع كرد یا سرعت داد و یا دوباره شروع كرد.
این مراحل معادل همان مرحله C در تروماست تفاوت آن عدم وجود بحث control of external bleeding در مبحث بیماران غیرترومایی است.
مرحله D :
در این مرحله معادل D تروما (disability) را در بیماران اورژانسی غیرترومایی داریم در مرحله D تروما به GCS ، اختلالات نورولوژیك لترالیزه، شكستگی‌ها،‌دررفتگی‌ها،‌پارگی جدارشكم، expose شدن احشا، Brain expose و ... می‌پردازیم اما در بیماران غیرترومایی مهم‌ترین disability كه بیماران را درگیر می‌كند درد است و حق نیز این است كه با توجه به اینكه درد به‌عنوان علامت حیاتی پنجم مطرح است در این مرحله به آن رسیدگی شود.
اگر توجه كرده باشید هنوز ما به مرحله معایه بالینی و گرفتن شرح حال نرسیده‌ایم بسیاری بر این اعتقادند که تجویز مسكن می‌تواند معاینات ما را مختل كرده تشخیص و درمان را به مخاطره اندازد. این اعتقاد سالیان زیادی است كه مورد قبول نیست بایستی توجه داشت كه مسكن Symptom بیمار را تسكین می‌دهد و روی sign تأثیری ندارد لذا اختلالی در كار ما ایجاد نمی‌كند. مسكن‌هایی كه در این مرحله می‌توان استفاده كرد به دو بخش مسكن‌های اپیوئیدی و مسكن‌های غیراپیوئیدی تقسیم می‌شوند.
مسكن‌های غیراپیوئیدی مثل استامینوفن ساده در فرم تزریقی، ‌انواع NSAIDها هستند كه بی‌دردی مناسب و معادل ایپوئیدی‌ها داشته ولی عوارض ناخواسته آنان را نیز ندارند آنچه بایستی مد نظر داشت آن است كه استامینوفن تزریقی در دوزهای در روز می‌توانند مسمومیت كبدی ایجاد كنند.
NSAID ها نیز دو گروه كلی دارند. مهاركننده‌های COX غیراختصاصی (سیكلواكسیژناز) كه عوارض آن شامل اختلالات فعالیت پلاكتی، عوارض كلیوی به‌خصوص در افرادی كه همزمان ACEI مصرف می‌كنند و عوارض گوارشی است در بیمارانی كه جهت این عوارض در گروه پرخطر هستند یا باید از مسكن‌های دیگر گروه‌ها استفاده كنند و یا باید از مهاركننده‌های اختصاصی COX II استفاده نمایند.
مسكن‌های اپیوئیدی شامل مسكن‌های سنتی مثل مورفین، ‌كدئین، مپریدین، ‌متادون و ... تمام این‌ها اپیوم هستند كه همگی دپرسیون تنفسی و مهارحركات احشا را به همراه دارند. استفاده از مسكن‌های اپیوئیدی در بیماران مبتلا به علل شكم حاد هپاتوبیلیری و پانكراسی مانند كلانژیت، كله‌سیستیت و پانكراتیت و همچنین در عللی مثل مگاكولون توكسیک اسهال‌های عفونی و ... ممنوع است.
مسكن‌های معروف‌تر مثل فنتانیل و سوفنتانیل استفاده محدودی در اورژانس دارند و بیشتر در اطاق‌های عمل و ICU كاربرد دارند با تمام این تفاسیر امروزه توصیه تمام اساتید بالینی بر این است كه بیماران حتی‌الامكان درد كمتری بكشند و به سرعت جهت تخفیف درد آنها اقدام شود.
مرحله بعدی در تروما با حرف اختصاری E به صورت exposure توضیح داده می‌شود كه با هدف rapid sequence examination انجام می‌گیرد. این قضیه در بیماران غیرترومایی به Evaluation تغییر یافته است كه شامل ارزیابی كلی بیمار و كسب حداقل اطلاعات در مورد مسائلی است كه در مدیریت كوتاه‌مدت، روی بیمار مؤثر است و در كنار شرح حال بیمار اخذ می‌شود.
این مرحله شامل اخذ Present illness، Past medical history، Familial history، drug history و habitual history ، allergy می‌باشد.
در تمام مدتی كه در حال گرفتن بخش ابتدایی شرح حال هستید بایستی به این مسأله مهم توجه نمایید كه بیماری كه در حال گرفتن شرح حالش هستید ماهیتاً یك بیمار اورژانس است و بایستی آنقدر تمرین كرده و حرفه‌ای باشید تا بتوانید با كمترین سؤالات و صرف كمترین میزان وقت به بهترین هدف برسید. این مسأله كاملاً به میزان تبحر شما در اخذ شرح حال از بیماران اورژانسی بستگی دارد. همین تبحر است كه باعث می‌شود سؤالات شما دقیق،‌هدفمند و جهت‌دار باشد.
اخذ این شرح حال به‌طور كلی حدوداً پنج دقیقه بایستی وقت‌بگیرد و از طرفی شما بایستی بتوانید اصل مسائلی را كه در مدیریت شما ارزشمند است از بیمار بپرسید.
بحث Review of system در بیماران اورژانسی جایگاه خاصی ندارد. بلكه فقط منعطف به ارگان‌هایی است كه احتمال دخیل بودنشان در پروسه بیماری می‌رود.
مرحله بعد مشابه تروما است یعنی F معادل تعبیه كاتتر فولی و G معادل تعبیه گاستریك تیوب است. تعبیه كاتاتر فولی و سوند معده آن اندیكاسیون كلی كه در بیماران مالتیپل تروما دارد در بیماران غیرترومایی ندارد. بلكه در بیماران غیرترومایی این دو كار با اندیكاسیون‌های خاص خود انجام می‌گیرد.
تعبیه سوند فولی و لوله معده در بیماران غیرترومایی كنترااندیكاسیون خاصی ندارد لذا كار ما از این جهت راحت‌تر است چرا كه مثل بیماران ترومایی نیازی به بررسی‌ كنترااندیكاسیون‌های قبل از تعبیه NG یا فولی نداریم.
به‌عنوان یك اصل در جراحی معاینه بیمارانی كه مثانه یا معده پر دارند قابل تكیه نبوده و بهتر است قبل از معاینه شكم این بیماران معده و مثانه خالی باشد به همین علت است كه لوله معده و سوند فولی در صورت وجود اندیكاسیون در این مرحله بایستی تعبیه گردد.
اندیكاسیون‌های تعبین سوند فولی :
1-در تمامی بیماران غیرترومایی كه نیازمند احیا جهت جایگزینی deficit هستند تعبیه سوند فولی جهت مانیتورینگ و زیرنظر گرفتن out put ادراری لازم است چرا كه به‌عنوان آسان‌ترین راه كنترل روند احیاست.
حداقل حجم ادرار مورد قبول در احیای بیماران به صورت زیر است. cc/kg 2 در ساعت برای نوزادان. cc/kg 1 در ساعت برای بچه‌های بزرگ‌تر. cc/kg 5/0 در ساعت برای بالغین.
2-در هر بیماری كه دچار ریتانسیون ادراری است تعبیه فولی در شرایط اورژانس اندیكاسیون دارد. معمولاً پاتولوژی‌های لگنی، دردهای شدید پری‌آنال،‌ مایع درمانی بیش از حد،‌ استفاده از داروهای سمپاتومیمتیك و ... از عللی هستند كه می‌توانند بیمار را دچار ریتانسیون كنند.
3-در بیمارانی كه دچار بیماری‌های قلبی- كلیوی و یا كبدی هستند داشتن out put ادراری لازم است لذا تعبیه سوند فولی ضروری است.
میزان عدد out put ادراری در بیماران كلیوی،‌ نارسایی قلبی و یا كبدی معیار مناسبی جهت احیا نیست اما دانستن آن برای كنترل وضعیت حجمی مناسب است. به‌عنوان مثال یك راه تجویز مایع نگهدارنده در بیماران نارسایی كلیوی با برونده پایین اضافه كردن میزان برونده ادراری و insensible loss تقریبی و جایگزینی آن است به‌عنوان مثال بیماریكه هر 6 ساعت cc50 ادرار دارد و kg60 وزن دارد.
حجم ادرار روزانهcc 200 = 4 × 50
دفع آب به همراه مدفوع روزانهcc 200
insensible loss cc600 = 60 × 10
كه مجموعاً cc1000 روزانه می‌شود. در این بیمار می‌توان با خیال راحت مایع نگهدارند ه را حدوداً cc 350-330 هر 8 ساعت تجویز كرد.
نكته دیگر آنكه با اینكه out put ادراری در این بیماران قابل تكیه و قضاوت نیست اما تغییرات ناگهانی و فاحش در همین out put ادراری می‌تواندمؤید اتفاقی ناگهانی و خارج از كنترل شدن وضعیت بیمار باشد. به‌عنوان مثال بیمار نارسایی قلبی كه دیورتیك مصرف می‌كند و حجم ادرار هر 6 ساعت مثلاً cc1000 دارد اگر ناگهان حجم ادرارش cc1500 یا cc 500 در 6 ساعت شد مؤید اتفاقی ناخواسته است كه شما را ‌بایستی متوجه نماید.
اندیكاسیون‌های تعبین NGT :
1-در تمام بیمارانی كه به هر علتی دچار كاهش سطح هشیاری هستند جهت پیشگیری از خطر اسپیراسیون بایستی NGT تعبیه گردد و معده تخلیه گردد.
نكته‌ای كه باید تأكید داشت آن است كه intubation و حتی تراكئوستومی بیماران را از تعبیه NGT معاف نكرده و جهت محافظت راه هوایی حتماً باید تعبیه گردد.
2-در تمام بیمارانی كه به هر علتی نیاز به GI rest كامل دارند مثل پانكراتیت، خونریزی گوارشی و ...
3-در تمام بیمارانی كه استفراغ‌های مكرر دارند NGT بایستی تعبیه گردد. مثل GOO، انسداد روده كوچك و ...
4-در تمام موارد پریتونیت كه كاندید عمل جراحی هستند.
5-در تمام بیمارانی كه آخرین وعده غذایی را طی چند ساعت گذشته مصرف كرده‌اند و درحال حاضر نیاز به عمل جراحی دارند.
مرحله بعد معادل مرحله H یا history در بیماران ترومایی است. در بیماران غیرترومایی همان‌طور كه گفته شد مرحله اول شرح حال از بیمار اخذ شده و در این مرحله پس از تعبیه NG یا فولی بیمار تحت معاینه بالینی دقیق قرار می‌گیرد.
مرحله آخر نیز معادل imaging I در تروماست كه در بیماران غیرترومایی بسته به نوع بیماری و شرایط بالینی با كمك از امكانات آزمایشگاهی و پاراكلینیك اقدام به مدیریت بیمار می‌نماییم.

و ...برای مطالعه کامل فایل را دانلود فرمایید.