سیستم تولید به هنگام (Just-In-Time Production) یک رویکرد مدیریتی و تولیدی است که هدف آن کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی از طریق کاهش موجودی‌ها و تولید کالا به میزان مورد نیاز در زمان مناسب است.
این سیستم ابتدا در صنعت خودروسازی ژاپن، به ویژه توسط شرکت تویوتا، توسعه یافت. در این روش، تولیدکنندگان تلاش می‌کنند تا فقط همان مقدار کالا را تولید کنند که به آن نیاز دارند، در زمان مناسب و با کیفیت مطلوب.
ویژگی‌های اصلی سیستم تولید به هنگام
- کاهش موجودی
- تولید بر اساس تقاضا
- کاهش زمان تولید
- توجه به کیفیت
مزایا و معایب سیستم تولید به هنگام
مزایا:
- کاهش هزینه‌ها و بهبود سودآوری.
- افزایش انعطاف‌پذیری و توانایی پاسخ به تغییرات بازار.
- بهبود کیفیت و کاهش ضایعات.
معایب:
- وابستگی بالا به تأمین‌کنندگان.
- نیاز به هماهنگی دقیق در زنجیره تأمین.
- ریسک بالای اختلالات در تولید.
نتیجه‌گیری
سیستم تولید به هنگام نه تنها باعث افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها می‌شود، بلکه به بهبود کیفیت و رضایت مشتری نیز کمک می‌کند. این رویکرد، در دنیای رقابتی امروز، به یکی از اصول اساسی مدیریت تولید تبدیل شده است.
